က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ဘုရားၾကီး၏ သမိုင္းအစႏွင္႔အဆံုး


က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ဘုရားၾကီး၏ သမိုင္းအစႏွင္႔အဆံုး

သံုးလူ႕ထြက္ထား သဗၺညဴရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရားသည္ ဘုရား အျဖစ္သို႔ မေရာက္မီ ရွည္ၾကာေသာ ကာလကပင္ ရာမညက ကရဏၰကတိုင္း သုဘိႏၷနဂရ ဟုထင္ရွားေသာ ျပည္ၾကီးရွိေလသည္။ ထိုျပည္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူမီ ႏွစ္ေပါင္း (၅၀)ေလာက္ကပင္ တိႆရာဇာအမည္ရွိေသာ ဘုရင္မင္းျမတ္သည္ ထီးနန္းကႏုက္ကိုကို မပ်က္မျပတ္ စိုးစံေတာ္မူရာသီရိကပၸာမဟာေဒ၀ီ မဟသီနာမံ ေတာင္နန္းစံမိဖုရားၾကီးမွာ သားေတာ္ႏွစ္ပါးထြန္းကားေတာ္မူသည္။

သားေတာ္ၾကီးမွာ ဖြားျမင္ေတာ္မူစဥ္ကပင္ လကၡဏာဖတ္ ပုေရာဟိတ္ ပုဏၰားေတာ္တို႔က ထိုမင္းသားသည္ ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႕ျခင္း၊ ပညာအရပ္ရပ္တို႔ကို တက္ေျမာက္ကၽြမ္းက်င္ျခင္း၊ သူေတာ္ သူျမတ္တို႔၏ အေလ့အလာ သိကၡာတို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုျခင္းဂုဏ္တို႔ႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သားေကာင္းရတနာတစ္ဦးျဖစ္မည့္ အေၾကာင္းေကာင္းစြာ ေဟာေျပာ နိမိတ္ဖတ္ၾကေသာေၾကာင့္ ခမည္းေတာ္ ဘုရင္ၾကီးသည္ အလြန္ပင္ ခ်စ္ျမတ္ႏို္းေတာ္သျဖင့္ တိႆကုမာရဟု ဘြဲ႕နာမံတပ္လ်က္ ေပးအပ္သနားေတာ္မူ၏ သားေတာ္ အငယ္မွာမူ ျခေသၤ့မင္း၏ စက္လကၡဏာပါလ်က္ ဖြားျမင္ေတာ္မူေသာေၾကာင့္ သီဟကုမာရဟု ဘြဲ႕နာမံ တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ေတာ္ မူေလသတည္း။

မင္းသားႏွစ္ပါး ရေသ့လုပ္ရန္ ေတာ္ထြက္ျခင္း
တိႆကုမာရ မင္းသား သက္ေတာ္ (၂၃)ႏွစ္၊  သီဟကုမာရ မင္းသား သက္ေတာ္ (၂၁)ႏွစ္ ရွိၾကေသာအခါ တစ္ေန႔သ၌ တိႆရကုမာရ ေနာင္ေတာ္ၾကီးကား သမၼာသတိဥာဏ္အၾကံျဖစ္ေတာ္မူ၍ ညီေတာ္သီဟကုမာရကိုေခၚျပီးလွ်င္ တုိင္ပင္ေတာ္မူသည္မွာ ေနာင္ေတာ္ႏွင့္ ညီေတာ္တို႔သည္ ဒုလႅဘ ငါးပါးတြင္ လူ႔ဘ၀ကို ရရန္မွာ
အလြန္ခဲယဥ္းျခင္းျဖစ္ပါလ်က္ ကုသိုလ္ကံ အေၾကာင္းေကာင္းျမတ္သျဖင့္ ယခုလူ႔ဘ၀ကို ရၾကေပသည္။ ေနာင္အနာဂတ္မ်ားစြာတို႔၌လည္း ယခုထက္တိုး၍ ေကာင္းက်ိဳးျမင့္ျမဲ ဆင့္တက္ကဲလ်က္ မဂ္ဖိုလ္နိဗၺာန္၏ အေျချပ ရုကၡမူလ ဧကစာရတည္းဟူေသာ ေတာေတာင္ေပ်ာ္ေမႊ႕ ရေသ့ ရဟန္းျပဳလုပ္ၾကျပီးလွ်င္ သိကၡာသီလႏွင့္ သမထ ၀ီပႆနာ ဘာပနာကမၼ႒ာန္းတို႔ကို ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္ စီးျဖန္းၾကရေသာ္ ေလ်ာ္ကန္သင့္ျမတ္မည္ဟု ထင္ျမင္သေဘာရေတာ္မူသည္။ အကယ္၍  တိုင္းျပည္ႏိုင္ငံႏွင့္ တကြ ထီးေမြ နန္းေမြ ခံယူေလက ယြင္းေသြတိမ္းပါးမတရားခဲ့ေသာ္ ရွည္လ်ားသံသရာ၀န္ေလးစြာေသာ အေၾကာင္းမ်ားကို မိန္႔ဆိုျမႊက္ၾကား ေဖာ္ျပတုိင္ပင္ေတာ္မူရာ ညီေတာ္လည္း

ေနာင္ဘုရားမိန္႔ၾကားေတာ္မူသည့္အတိုင္း သေဘာတူသျဖင့္ ညီေနာင္ႏွစ္ပါးတို႔သည္ ခမည္းေတာ္ မယ္ေတာ္တို႔ထံ ေလ်ာက္ထားခြင့္ပန္ျပီး သုဘိႏၷနဂရျပည္မွ အေရွ႕ေတာင္အရပ္ျဖစ္ေသာ ဂစၦဂီရိေတာင္စခန္းသို႔ ၾကႊျမန္း၍  ရေသ့ျပဳလ်က္ ေနၾကကုန္၏ဤသို႔ ေနထိုင္ၾကရာ သီလ သိကၡာ ျပည့္စံုစြာႏွင္႔ သမထ ၀ိပႆနာ ဘာ၀နာ ကမၼ႒ာန္းမ်ားကို အားထုတ္ပြားမ်ား ေတာ္မူၾကေသာေၾကာင့္ လ,ရက္ မရွည္မၾကာမီပင္ ေလာကီစ်ာန္သမာပတ္ကို ရၾကကုန္၏ ထိုအခါ ေနာင္ေတာ္ရေသ့ၾကီးက အၾကံျဖစ္ေတာ္မူသည္မွာ "ငါတို႔ညီေနာင္ႏွစ္ေဖာ္ အူတူတကြေနခဲ့ေသာ္ သင့္ေလ်ာ္မည္မဟုတ္၊ ေတာ္သင့္ေတာ္ရာ တျခားစီခြဲခြာေနထိုင္မွ သင့္ေလ်ာ္မည္" ဟု ညီေတာ္အား မိန္႔ၾကားေလေသာ္ ညီေတာ္ကလည္း သေဘတူသျဖင့္ ေနာင္ေတာ္ တိႆရေသ့မွာ ယခုအခါ ဇင္းက်ိဳက္ဟု ေခၚေ၀ၚေသာ ဂစၦဂီရိေတာင္၌လည္းေကာင္း၊ ညီေတာ္သီဟရေသ့မွာ ယခု ဇြဲကပင္ ဗႏၶ၀ဂီရိေတာင္၌ လည္းေကာင္း သီးျခားခြဲခြာေနထိုင္ၾကေလသည္။ အေၾကာင္းတစ္စံု တစ္ရာရွိခဲ့ေသာ္ မီးကိုျပရန္ အမွတ္သညာထားၾကကုန္၏

ထူးဆန္းေသာ နဂါးဥႏွစ္လံုး
တုိဂစၦဂီရိေတာင္ အေနာက္ဘက္ ေတာင္ေျခကမ္းပါးႏွင္႔ မနီးမေ၀းပင္လယ္ထဲတြင္ ေသာင္ပတ္လည္ ၀ိုင္းရံလ်က္ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းရွိေလ၏ ထိုကၽြန္း၌ သစ္ပင္ ပန္းမာလ္တို႔သည္ ရာသီအလိုက္ဖူးပြင္႔ ၾကျပီး ေအးခ်မ္းျငိမ္သက္ေသာ အရိပ္အာ၀ါသႏွင္႔ ေနခ်င့္စဖြယ္ သာယာလွေသာေၾကာင္႔ ေရသတၱ၀ါ အဟိတ္သား နဂါးမသည္ ထိုကၽြန္းသို႔လာေရာက္ေပ်ာ္ေမြ႕ေလ့ရွိရာ တစ္ခါတစ္ရံ ဂစၦဂီရိ ေတာင္ေျခကမ္းပါးသို႔ လွည့္လည္ကာ သြားလာတက္ေလ၏ လူ႔သ႑ာန္ျဖင္႔ ၾကန္အင္ရူပါလွပတင့္တယ္စြာ ဖန္ဆင္းကာ ေနထိုင္ေလ့ရွိသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ဟိမ၀ႏၱာ၌ ေနေသာ ၀ီဇၨဓိုရ္လုလင္သည္ ထိုဂစၦဂီရိေတာင္သို႔ အဆက္မျပတ္ လွည့္ပတ္သြားလာေနထိုင္ေလံရွိရာ၊ အခါတစ္ပါး၌ နဂါးမႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရာတြင္ ေမတၱာယိုဖိတ္ ရာဂစိတ္ေစာသျဖင္႔ ကိုယ္လက္ႏွီးေႏွာမိေလရာ နဂါးမ၌ မဋိသေႏၶ တည္ေနစြဲကပ္ေလ၏ နဂါးမသည္ မဋိသေႏၶ ရင္႔မာသည္႔တိုင္ေအာင္ ေစာင့္လင့္ ဆိုင္းငံ့ျပီးမွ ဥကို ခ်ခ်ိန္က်သျဖင္႔ ထိုကၽြန္းမွာပင္ ဥႏွစ္လံုးကို ခ်ထား စြန္႔ပစ္ခဲ့ျပီး နဂါးျပည္သို႔ ျပန္သြားေလ၏ ထိုသို႔ နဂါးမ ျပန္သြားျပီးေနာက္ မၾကာမီ တိႆရွင္ရေသ့သည္ ပင္လယ္ကမ္းပါးသို႔ ေျခေညာင္းလက္ဆန္႔သြားလာရာတြင္ ဥႏွစ္လံုးကို ျမင္ရေလေသာ္ ထူးဆန္းေသာ ဥမ်ားျဖစ္မည္ဟု ယူဆ၍ ဥႏွစ္လံုးကို ယူေဖာင္ျပန္ေလရာ ညီေတာ္ သီဟရေသ့ကို မီးရွုးျပေခၚျပီး ညီေတာ္ေရာက္လာလွ်င္ မိမိတြင္ ဥတစ္လံုး၊ ညီေတာ္အား ဥတစ္လံုး အသီးသီးခြဲေ၀ ယူလိုက္ၾကေလ၏။ သကၠရာဇ္ ၈၉-ခု ေျမာက္တြင္ ညီေတာ္ သိမ္းထားသည့္ ဥမွ လူေယာက်္ားတစ္ဦး ဖြားျမင္၍  ေနာင္ေတာ္၏ဥမွလည္း ညီေတာင္၏ ဥဖြားခ်ိန္ထက္ တစ္နာရီခန္႔ေစာ၍ လူေယာက်္ားငယ္တစ္ဦးကို အသီးသီးဖြားျမင္ေလ၏။

နဂါးဥမွ ေပါက္ဖြားခဲ့ေသာ ကေလးႏွစ္ဦးသည္ မိခင္မရွိေသာ္လည္း ရေသ့ႏွစ္ပါး၏ သီလ, သမာဓိဂုဏ္ျဖင္႔ အဓိ႒ာန္ျပဳျခင္းေၾကာင္႔ လက္ညွိဳးမွထြက္လာေသာ ႏို႕ရည္မ်ားကို ေသာက္စို႔ရသျဖင္႔ တျဖည္းျဖည္း ၾကီးျပင္းလာၾကေလသည္။ သူငယ္ႏွစ္ေယာက္ (၁၀)ႏွစ္အရႊယ္သုိ႔ ေရာက္ေသာအခါ ညီေတာ္ရေသ့ ေမြးျမဴထားေသာ ကေလးသည္ ေက်ာက္ေရာဂါစြဲကပ္၍ ေသဆံုးသြားျပီး မိထိလာျပည္၌ အတုလသူေ႒း သုမန၀မ္းထဲ၌ မဋိသေႏၶ  စြဲေနျပန္ေသာ္ ဘိုးေတာ္ အဥၥနမင္းၾကီးသည္ သကၠရာဇ္ ၈၆၄၅ ကို ျဖိဳျပီးေနာက္ ၁၀၀ ျပည့္ေျမာက္ေသာႏွစ္၌ ဖြားျဖင္ျပန္သည္။

ဂ၀ံပတိ ရဟႏၱာ ျဖစ္လားျခင္း
ထိုသူငယ္ (၈)ႏွစ္အရႊယ္သို႔ ေရာက္ေလလွ်င္ သဗၺညဳ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠရာဇ္ ၁၀၃-ခုႏွစ္၌ ပြင့္ေတာ္မူျပီး (၅) ၀ါေျမာက္တြင္ မိထိလာျပည္သို႔ ေဒသစာရီၾကႊခ်ီေတာ္မူလာသည္။ ထုိအခါ ျပည္သူျပည္သားအမ်ားတို႔အား တရားေရေအး တိုက္ေကၽြးလ်က္ ကယ္ခၽြတ္ေတာ္မူရာ၊ ထိုသူငယ္သည္ ျမတ္စြာဘုရားထံ ဆည္းကပ္ခစား၍ တရားထူး တရားျမတ္နာၾကားရသျဖင္႔ ေရွးဘ၀ပါရမီ အဟုတ္ေၾကာင္႔ မၾကာမီပင္ ဂ၀ံပတိ သာမေဏျဖစ္လာျပီး "ဂ၀ံပတိ ရဟႏၱာ"ဟု ထင္ရွားစြာ ျဖစ္လာ၏

တိႆာဓမၼသီဟရာဇာမင္း ထီးနန္းစိုးစံျဖင္း
သကၠရာဇ္ ၁၁၀ျပည့္ႏွစ္တြင္ သုဘီႏၷနဂရျပည္ၾကီးရွင္ တိႆမင္းၾကီးသည္ နတ္ရႊာစံေတာ္မူရာ မွဴးမတ္ ေသနာပတိတို႔က ထီးနန္းအရိုက္အရာခံမည္သူမရွိသျဖင္႔ ရေသ့ညီေနာင္ႏွစ္ပါးထံ အျမန္သြားေရာက္ျပီး တိုင္ပင္ႏွီးေႏွာ ၾကေလ၏။ မွဴးမတ္မ်ားက " ယခုအခါတြင္ အရွင္ျမတ္တို႔ ခမည္းေတာ္ မင္းတရားၾကီးသည္ လူ႔ျပည္ေညာင္း၍  နတ္ရႊာသို႔ ေျပာင္းေရြ႕စံေတာ္မူခဲ့ျပီး က်န္ရစ္သည္႔ ထီးနန္းအေမြအႏွစ္ကို အရွင္ျမတ္တို႔မွ တစ္ပါး အျခားဆက္ခံ စိုးစံထိုက္သူမရွိပါ။ ထိုေၾကာင္႔ တိုင္းနဂရသို႔ ျမန္းထြက္၍  ထီးနန္းအေမြကို ဆက္ခံ စိုးစံေတာ္မူပါမည္႔အၾကာင္း " ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ၾကကုန္၏။

ေနာင္ေတာ္ရေသ့ၾကီးက "ငါတို႔ ညီေနာင္ႏွစ္ပါးသည္ တရားဓမၼႏွင္႔ ေမြ႕ေလ်ာ္လို၍  အေလ့၀သီ ေလာကီရိပ္ျငိမ္စည္းစိမ္ခ်မ္းသာ ညြန္တဏွာကို လြန္စြာစက္ဆုပ္ျခင္းေၾကာင္႔ ထီးနန္းအေမြအႏွစ္ကို မခစားလိုဘဲ စြန္႔ခြာပစ္ခဲ့ျပီး ျဖစ္ေလသည္။ သို႔ရာတြင္ ငါတို႔၏ ကိုယ္စား ကိတၱိမသား နဂါးဥမွ ေမြးေသာ ေယာက်္ားျမတ္ကို ထီးနန္းေပးအပ္လိုသည္။ မွဴးမတ္အမ်ားတို႔က သေဘာတူညီၾကမည္ေလာ့" ဟု မိန္႔ေတ္ာမူ၏။
ယင္းသို႔ မိန္႔ေတာ္မူေသာအခါ မွဴးမတ္ ေသနာပတိတို႔က ခမည္းေတာ္ ေရႊနန္းရွင္ ဘုရင္မင္းျမတ္၏ ထီးနန္းတိုင္းျပည္၏အေမြကို ခံစားမည့္ သားေတာ္မ်ားမွာ အရွင္ျမတ္ညီေႏွာင္ႏွစ္ပါးသာျဖစ္ေသာ္လည္း အရွင္ျမတ္တို႔ကိုယ္စား ကိတၱိမသားကို ခန္႔ထားေပးအပ္မည္ဆိုလွ်င္ မပယ္မလွန္ မျငင္းဆန္လိုဘဲ သေဘာတူညီပါေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားၾကျပီးေနာက္ ေန႔ရက္ မၾကာမီ သုဘိႏၷနဂရျပည္ ထီးနန္းေဟာင္းကို ျပန္လည္ျပဳျပင္၍  နဂါးမရင္ႏွစ္ တိႆရွင္ရေသ့၏ ကိတၱိမသားျဖစ္ေသာ အသက္ ၂၀ ႏွစ္ရွိ သူငယ္ကို ပြဲၾကီးသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပ၍ ထီးနန္းအပ္ႏွင္းၾကကုန္၏။ ထိုမင္းသား၏ဘြဲ႕ေတာ္မွာ ရေသံညီေနာင္ႏွစ္ပါးတို႔၏ ဘြဲ႕ေတာ္ႏွစ္ခုေပါင္းစပ္၍  တိႆဓမၼရာဇာဟု ဘြဲ႕နာမံတံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္ေတာ္မူၾက၏။ တိုင္းျပည္၏အမည္ကိုလည္း အလယ္ခ်က္၌ ေရႊထြက္ေသာ ေခ်ာင္းရွိသျဖင္႔ သူ၀ဏၰဘုမၼိဟု ေခၚဆုိ သမုတ္ၾကေလ၏။

ဂ၀ံပတိရဟႏၲာ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ ၾကြလာျခင္း
     ဂ၀ံပတိရဟႏၲာသည္ အတိတ္ဘ၀ေဟာင္းက ေနာင္ေတာ္ ျဖစ္ဖူးသူမွာ သု၀ဏၰဘုမၼိျပည္တြင္ မင္းအျဖစ္သို႔ေရာက္ေနေၾကာင္းသိေတာ္မူေလလွ်င္ ေတြ႕ျမင္လိုေသာဆႏၵျပင္းျပ၍ ျမတ္စြာဘုရားထံခြင္႔ပန္ျပီး သကၠရာဇ္ ၁၁၀ ျပည္႔ႏွစ္တြင္ပင္ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင္႔ စ်ာန္ယာဥ္စီးကာ သု၀ဏၰဘုမၼိျပည္သုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူလာသည္။ ထိုအခါ တိႆဓမၼသိဟရာဇာမင္းက ဂ၀ံပတိရဟႏၲာအရွင္ျမတ္ကို မည္သည့္အမ်ိဳးအႏြယ္မွ မည္သူျဖစ္ေၾကာင္း ေမးျမန္းရာ အတိတ္ဘ၀ေဟာင္းက အေၾကာင္းဆံုဆည္း၍ မင္းၾကီးနွင္႔ ညီရင္းအစ္ကိုေကာ္္ဖူးေၾကာင္း၊ ငါကားညီ၊ ဒကာေတာ္မင္းၾကီးက အစ္ကိုေတာ္ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယခု ပစၥကၡဘ၀မွာ သမၼာသမၺဒၶ သံုးေလာကထြက္တင္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင္႔ ေတြ႕ရျပီး၊ တရားထူးတရားျမတ္ကို နာၾကားရသျဖင္႔ ဂ၀ံပတိ ရဟႏၲာျဖစ္လာေၾကာင္းကို အေၾကာင္းဥႆုံ အလံုးစံုျဖင္႔ ျဖစ္ပ်က္သမွ်ကို ျပန္ေျပာင္း မိန္႔ၾကားေတာ္မူ၏။

    ထိုအခါ တိႆဓမၼသီဟရာဇာ မင္းၾကီးသည္ အလြန္တရာအံ့ၾသ၀မ္းေျမာက္ျခင္းျဖစ္၍ ဤသို႔ မွန္လွ်င္ အရွင္ျမတ္သည္လူတို႔၏ အထြက္အထိပ္ျဖစ္ေတာ့မည္ဟုေလွ်ာက္ထားေလရာ ဂ၀ံပတိရဟႏၲာက "ငါသည္ လူတို႔၏ အထြက္အထိပ္မဟုတ္ေသး၊ လူ႔ျပည္နတ္ရပ္ မႏွိုင္းအပ္ အႏွိုင္းရာ ဘဂ၀ါရွင္ေစာ သံုးေလာက ဓမၼရာဇ္သခင္သင္းက်စ္သရဖူျဖစ္ေတာ္မူေသာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ အထြတ္အထိပ္၊ အရဟံအစ ဘဂ၀ါအဆံုးရွိေသာ ကိုးပါးေသာ ဂုဏ္တို႔နွင္႔ ျပည့္စံုေတာ္မူးေၾကာင္း၊ ရာဇၿဂိဳဟ္ျပည္၌ ေ၀ေနယ်သတၱ၀ါအမ်ားတို႔အား တရားေရေအး အျမိဳက္ေဆး တိုက္ေကၽြးလ်က္ရွိေနေၾကာင္းတို႔ကို ျမြတ္ဟေဟာၾကားေတာ္မူေလလွ်င္ မင္းၾကီးႏွင္႔တကြ မွဴးမတ္ သူေဌးသူၾကြယ္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားတို႔မွာ ဖရဏာပိတိ ဂြမ္းဆီထိသည့္ပမာ ပိတိေသာမနႆ သဒၶါဟုန္ၾကြ၍  သရဏဂံု ပဥၥသီလကို ခံယူၾကျပီးလွ်င္၊ အထပ္ထပ္ေသာ ေစတနာမ်ား ႏွိဳးေဆာ္သည္ျဖစ္၍  "အရွင္ျမတ္ဘုရား၊ သံုးေလာကသခင္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ၾကီးကို တပည့္ေတာ္တို႔သည္ ၾကည္ညိဳသဒၶါ ကုသိုလ္တရားမ်ားပြားမ်ားႏိုင္ေစရန္အလုိ႕ငွာ ေတြ႕ျမင္ဖူးေျမာ္လိုပါသည္။ အျမန္မၾကာ ဖူးေတြ႕ၾကံဳေအာင္ပင့္ဖိတ္ ေပးေတာ္မူပါ ဘုရား" ဟု၀ပ္တြားခယ အသနားခံၾကကုန္၏။
ဂ၀ံပတိ ရဟႏၲာျမတ္လည္း ေကာင္းျပီဟု ၀န္ခံေတာ္မူ၍  ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ျပန္ၾကြသြားေလသည္။

ျမတ္စြာဘုရား သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ ေဒသစာရီၾကြေတာ္မူျခင္း
     ဂ၀ံပတိ ရဟႏၲာသည္ ရာဇျဂိဳဟ္ျပည္သို႔ ေရာက္စဥ္က သု၀ဏၰဘုမၼိျပည့္ရွင္ တိႆဓမၼသီဟရာဇာမင္းၾကီးနွင့္တကြ မွဴးမတ္ျပည္သူအမ်ားတို႔၏ ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ခ်က္အရ သု၀ဏၰ ဘုမၼိျပည္သို႔ ေဒသစာရီ ျမန္းခ်ီၾကြေရာက္ပါမည့္အေၾကာင္း ခေညာင္း၀ပ္လွ်ိဳး ရွိခုိးေလွ်ာက္ထားေလလွ်င္ သံုးေလာက သခင္ ဘုရားရွင္က ဉာဏ စကၡဳ သဗၺညဳေရႊဉာဏ္ေတာ္ျဖင္႔ ဆင္ျခင္ေတာ္မူျပန္ရာ သု၀ဏၰဘုမိျပည္ႏွင္႔ ေယာနကတိုင္းသားဂလျပည္မ်ားမွာ ဘုရားသာသနာေတ္ာ ေပၚထြန္းပြင့္လင္းျမည့္အေၾကာင္းကို ျမင္ေတာ္မူ၍ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူမည့္အေၾကာင္း ခြန္းဟမိန္႔ေျခြေတာ္မူ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ သကၠရာဇ္ ၁၁၁ ခုႏွစ္၊ ေဟမႏၲဥတု၊ တန္ေဆာင္မုန္းလအတြင္း ရဟႏၲာေပါင္း (၅၀၀) ႏွင့္တကြ ေဒသစာရီၾကြခ်ီေတာ္မူလာရာ ေယာနကတိုင္း ၾကင္မိုင္းျမိဳ႕ သို႔ ေရာက္ရွိေလ၏။
       ၾကင္မိုင္းမင္းတြင္ ေတာင္နန္းစံႏွင္႔ ေျမာက္နန္းစံမိဖုရားႏွစ္ပါးရွိရာ ေတာင္နန္းစံမိဖုရားမွ သားေတာ္ တစ္က်ိပ္၊ ေျမာက္နန္းစံ မိဖုရားမွ သားေတာ္တစ္က်ိပ္ ေပါင္းႏွစ္က်ိပ္ရွိေလ၏။ ထိုမင္းသားညီေနာင္ ႏွစ္က်ိပ္တြင္ အၾကီးဆံုးမင္းသားသည္ ျမတ္စြာဘုရားအား ေရွးဦးစြာပင္ ဖူးေတြ႕ၾကံဳရ၏။ ထုိစဥ္ သံုးေလာကသခင္ သဗၺညဳရွင္ေတာ္ဘုရားျဖစ္ ေၾကာင္းကို သိရေသာ္ ၾကည္ညိဳသဒၶါမ်ား ပြားမ်ားလာျပီး ေနာင္အစဥ္မျပတ္ ရည္မွတ္ကိုးကြယ္ႏိုင္ရန္ ကိုယ္ေတာ္စားအျဖစ္ တစ္စံုတစ္ရာ ေပးသနားေတာ္ မူပါမည့္အေၾကာင္း ေတာင္းပန္းေလွ်ာက္ထားသည္တြင္ ဘုရားရွင္က ေတြးဆတစ္ဖန္ ေရႊဉာဏ္ေတာ္ စကၡဳျဖင္႔ ေမွ်ာ္ရွုေထာက္ထားျပီး ဆံေတ္ာတစ္ဆူကို ေပးသနားေတ္ာမူ၏။ က်န္ေသာ မင္းသားတစ္က်ိပ္ကိုးပါးႏွင္႔ ကပၸိႏၷရေသ့တို႔ကလည္း ဘုရားရွင္ထံဆည္းကပ္ခုိ၀င္ျပီးလွ်င္ ေနာင္ေတာ္ၾကီး နည္းတူဆံေတာ္ဆစ္ဆူက်စီ ရလိုေၾကာင္း ခေညာင္း၀မ္တြားေလွ်ာက္ထားၾကရာတြင္ ျမတ္စြာဘုရားက ေရႊၾကိဳတ္တစ္ခုစီျပဳလုပ္၍ ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ေရာက္ၾကျပန္ရာ ရေသ့ၾကီးႏွင့္တကြ မင္းသားတစ္က်ိပ္ ကိုးေယာက္တို႔သည္ ဘုရားရွင္ထံမွ ဆံေတာ္တစ္ဆူစီကို ေပးသနားျခင္းခံရေလ၏။ ထို႔ေနာက္ဘုရားရွင္သည္ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ႏွင့္ သံုးတုိင္ကြာ ေတာင္ပိုင္းေတာင္သို႔လည္းေကာင္း၊ တစ္ဖန္ေကာင္းျမတ္ဆန္းၾကယ္ တင့္တယ္စြာရွိေသာ ယခု ေရလယ္ဘုရားၾကီး တည္ထားသည့္ ေက်ာက္ေတာင္ေပၚသို႔လည္းေကာင္း ၾကြေရာက္ေနသန္႔ေတာ္မူျပီးမွ သု၀ဏၰဘုမၼိသထံုျပည္သို႔ ၾကြသြားေတာ္မူေလသည္။

*သမိုင္းသုေတသီမ်ားက မုတၱမ (၃၂)ျမိဳ႕ အပါအ၀င္ က်ိဳင္းျမိဳ႕ဟု ယူပါသည္။ ယင္းျမိဳ႕သည္ ယခု ေပါင္ျမိဳ႕ႏွင့္ ျမ၀တီျမိဳ႔တို႔၏ တစ္ေနရာတြင္ ရွိေလသည္။*

*ဂ၀ံပတိက်မ္း (မြန္ဘာသာ)အဆိုအရ ျမတ္စြာဘုရားသခင္သည္ ယိုးဒယား၊ ေသာကၠတဲ၊ ဒြါရ၀ဘီႏိုင္ငံမ်ားမွ တစ္ဆင့္ ထား၀ယ္၊ ေရး၊ လမိုင္းျမိဳ႕မ်ားမွ ေနာက္ေတာ္ပါ ရဟႏၲာ (၅၀၀)ႏွင့္တကြ ၾကြခ်ီေတာ္မူလာရာ စက္စဲ ကမ္းေျခသို႔ ေရာက္၍ ပင္လယ္ဘက္မ်က္ႏွာမူလ်က္ ဘုရားရွင္ႏွင္႕ ရဟႏၲာမ်ားအနီးသို႔ေရာက္လွ်င္ ဦးညြတ္ျပီး ပင္လယ္ထဲသို႔ ျပန္၍ဆင္းသြားသည္ကို အံ့ဖြယ္သရဲ ျမင္ေတြ႕ရေသာ ရႊာသူရႊာသားမ်ားသည္ "က်ိဳက္အေစာ" (အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းသာ ဘုရား) ဟု ျမည္တမ္းေျပာဆိုၾကေလသည္။ ထိုမွ ၀ါဂရုသို႔လည္းေကာင္း၊ တဖန္ က်ိဳကၡမီေတာင္စြယ္တစ္ေနရာသို႔လည္းေကာင္း၊ ၾကြျမန္းမာ ေန႔သန္႔စင္ေတာ္မူေလသည္။ စက္စဲတြင္ ဆံေတာ္တစ္ဆူ၊ ၀ါဂရုတြင္ ဆံေတာ္ႏွစ္ဆူ ေပးသနားသြားေၾကာင္း ေဖာ္ျပပါရွိသည္။*

ေစတီတည္၍ ဆံေတာ္မ်ားကို ဌာပနာျခင္း
ၾကင္မိုင္းမင္း၏ သားေတာ္ ႏွစ္က်ိပ္တို႔သည္ မိမိတို႔ ကိုယ္စီကိုယ္ငွ ရရွိခဲ့ၾကေသာ ဆံေတာ္ျမတ္တို႔ကို အစဥ္အဆက္ ကိုးကြယ္ရန္ စိတ္ဆႏၵရွိသည့္အတုိင္း ေစတီတစ္ဆူတည္၍ ဌာပနာႏိုင္ရန္ ေနရာေကာင္း ေနရာျမတ္တို႔ကို ရွာေဖြၾကေသာအခါ ယခုေရလယ္ဘုရားၾကီးတည္ရာ ေက်ာက္ေဆာင္၌ သန္႔ရွင္းစင္ၾကယ္
ထူးဆန္းတင့္တယ္ေသာ ဂူကိုေတြ႔ျမင္ၾကရကုန္၏။ ထိုအခါ ကပၸိႏၷရေသ့ၾကီးႏွင့္တကြ မင္းသားႏွစ္က်ိပ္တို႔သည္ အထူးထူးေသာ ပြဲလမ္းသဘင္ ဆင္ယင္က်င္းပလ်က္ အေမႊးအေၾကိဳင္နံ႕သာ ဆီမီးတို႔ျဖင္႔ တစ္လပတ္လံုး ပူေဇာ္ လွဴဒါန္းၾကျပီးမွ မိမိတို႔ရရွိကိုးကြယ္ၾကေသာ ဆံေတာ္ (၁၁)ဆူတို႔ကို ဌာပနာရန္ ေရႊၾကဳတ္ (၁၁)လံုးႏွင္႔ ေအာက္ခံကလာပ္ (၁၁)ခ်ပ္တို႔ကို ထပ္မံ ျပဳလုပ္ၾက၏။ ကလာပ္၏ ပမာဏမွာ အျမင္႔ (၁၆)လက္သစ္၊ အက်ယ္ (၁၆)လက္သစ္၊ ေရႊၾကဳတ္၏ ပမာဏမွာ အျမင့္ (၂၁)လက္သစ္၊ အက်ယ္ (၁၄)လက္သစ္ ျဖစ္ျပီးအဖိုးမျဖစ္ႏိုင္ေသာ ေရႊ၊ စိန္၊ ပတၱျမား၊ ျမ၊ နီလာ၊ ေက်ာက္စိမ္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရတနာတို႔ျဖင့္ အဆန္းတၾကယ္ ျပဳလုပ္စီရင္ထားၾကကုန္၏။

ထိုသို႔မ်ားျပားလွစြာေသာ ရတနာအမ်ိဳးမ်ိဳးတို႔ႏွင့္တကြ အဖိုးတစ္သိန္းထိုက္ေသာ ေကာတုမၺရာဇ္တိုင္းျဖစ္အ၀တ္ပုဆိုးမ်ားေပၚတြင္ အဖိုးတစ္သိန္းထိုက္ေသာ စႏၵကူးမွုန္႕တို႔ကို ျဖန္႔ခင္းလ်က္ ပထမေရႊၾကဳတ္ငယ္မ်ားကို ေနာက္ထပ္ျပဳလုပ္ေသာ ေရႊၾကဳတ္ၾကီးမ်ားအတြင္း ထည့္ျပီးလွ်င္ ၀ူထဲ၌ ဌာပနာၾကေလ၏။ ထိုမွတစ္ပါး (၄)လက္မခန္႔ရွိေသာ စိန္ႏွင္႔  ပတၱျမားကို ျမတ္စြာဘုရားသ႑ာန္ေတာ္ႏွစ္ဆူထုလုပ္၍လည္းေကာင္း၊ ရေသ့ၾကီးႏွင့္တကြ မင္းသားႏွစ္က်ိပ္တို႔သည္ စိန္ပန္း၊ ေငြပန္းမ်ားႏွင့္ ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ဟန္

ပံုသ႑ာန္မ်ားကို ေရႊသားျဖင့္ သြန္းလုပ္၍လည္းေကာင္း ဌာပနာၾကျပန္သည္။ ထို႔ေနာက္ ဂူ၏ အေပၚ၌ ဖိနပ္ေတာ္ (၁၅)ေတာင္၊ အျမင့္ (၁၈)ေတာင္ရွိေသာ ေစတီေတာ္တစ္ဆူကို တည္ထားကိုးကြယ္ၾကျပီး၊ ဆံေတာ္ (၁၁)ဆူတို႔ကို ဌာပနာထားသည္ကို အစြဲျပဳ၍ "ဧကာဒသေစတီေတာ္" ဟု ဘြဲ႕ေတာ္တံဆိပ္ ခတ္ႏွိပ္ၾကကုန္၏။ က်န္ဆယ္ဆူေသာ ဆံေတာ္မ်ား ဌာပနာ၍ ေစတီေတာ္တည္ရာ အရပ္ကို ရွာေဖြၾကျပန္ရာ ယခုေမာ္လျမိဳင္ျမိဳ႕အထက္ ျမစ္မၾကီး ႏွစ္ေထြခြဲအကြာေတာင္တန္းၾကီးေပၚတြင္ ေကာင္းစြာ ရွင္းလင္း ခင္းက်င္း လွဴဒါန္းသဘင္တို႔ျဖင္႔ ယခင္ဆံေတာ္ျမတ္ (၁၀)ဆူကို ဌာပနာ၍ ယခင္ေစတီႏွင့္ လံုးပတ္အက်ယ္အ၀န္း အျမင့္ ပမာဏတူမွ်စြာ တည္၍ ဒႆမ    ေစတီေတာ္ဟု မွည့္ေခၚေ၀ၚၾကသည္။

ထို႔ေနာက္ ကာလေရြ႕ေလ်ာ၍ "ဓမၼႆ ေစတီေတာ္" ဟု ေခၚေ၀ၚၾကသည္။
ထိုေစတီကို တည္ထားရာတြင္ ျပဳဖြယ္ကိစၥဟုသမွ်တို႔သည္ သကၠရာဇ္ ၁၁၇-ခုႏွစ္အတြင္း ျပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္ျခင္းသို႔ ေရာက္ေတာ္မူေလသတည္း။

သီဟုိကၽြန္းမွ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူ ေရထဲေမ်ာပါေရာက္ရွိေတာ္မူျခင္း
ျမတ္စြာဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူျပီးေနာက္ သကၠရာဇ္ ၂၃၇-ခုႏွစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခါ သီဟိုဠ္ကၽြန္းကို အုပ္စိုးမင္းလုပ္ေတာ္မူေသာ ေဒ၀ါနံ ပိယတိႆ     မင္းၾကီး (သီရိဓမၼာေသာကမင္း)သည္ သမာဓိဉာဏ္အၾကံျဖင္႔ အၾကံေတာ္ျဖစ္ေတာ္မူ၍ သားေတ္ာရင္ႏွစ္ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ္မူေသာ မဟိႏၵေထရ္အား ေလွ်ာက္ထားသည္မွာ "ဘုရားရွင္၏ ဆံေတာ္ျမတ္မွစ၍ သရီရဓါတ္ေတာ္တို႔ တည္ေနကိန္းေအာင္းေတာ္မူေသာ အရပ္ေဒသမ်ား၌ ျမတ္စြာဘုရား၏ သ႑ာန္ေတာ္ကို တစ္ရံတစ္ဆစ္မွ် မျမင္မဖူးၾကရေသာေၾကာင့္ မည္ကဲ့သို႔ သဒၶါတရားပြား၍ ၾကည္ညိဳၾကရမည္ကို မသိႏိုင္ဘဲ ရွိၾကပါလိမ့္မည္။ ဤသို႔ ဘုရားရွင္၏ သ႑ာန္ေတ္ာကို မဖူးမျမင္ရသျဖင္႔ လူသတၱ၀ါမ်ားနစ္နာရမည့္အေရးကို ေထာက္ရွု႕ျပီး ျမတ္စြာဘုရား၏ သ႑ာန္ေတာ္ ထုလုပ္ျပီးလွ်င္ အရွင္ဘုရားတို႔၏ တန္ခိုးေတာ္ျဖင္႔ ထိုထိုေသာ အရပ္ေဒသသို႔ ၾကြေရာက္ေသာ္ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္ကို ဖူးျမင္ရသကဲ့သို႔ သဒၶါတရား ျပန္႔ပြားပါလိမ့္မည္။

သို႔ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ထုလုပ္ရန္ ဒကာေတာ္ တာ၀န္ခံမည္ျဖစ္၍ အရွင္ျမတ္မ်ားက သာသနာေတာ္တည္ရာ ျမန္မာျပည္သို႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ား ၾကြေရာက္ေတာ္မူေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေတာ္မူပါမည့္အေၾကာင္း" ေလွ်ာက္ထားေတာင္းပန္ေပးေလရာ၊ မင္းၾကီးသည္ ဂြမ္းဆီထိသည့္ပမာ ၀မ္းေျမာက္ၾကည္ႏူးျခင္းျဖစ္၍ နန္းေတာ္သို႔ ျပန္သြားေလ၏။
ထိုခဏ၌ တာ၀တႎသာျပည္ရွင္ သိၾကားမင္းသည္ ပ႑ဳကမၺလာ ျမေက်ာက္ဖ်ာ၏ တင္းမာမူေလာင္မူေၾကာင့္ လူ႔ျပည္သို႔ ရူၾကည့္ေလလွ်င္ ေဒ၀ါနံ ပိယတိႆ     မင္းၾကီးသည္ ဘုရားသခင္၏ ကိုယ္စား ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားအလုိရွိသည့္ အေၾကာင္းကို သိျမင္ေတာ္မူ၍ ဉာဏ္ေတာ္တစ္ေတာင္ႏွင္႔ လက္ ဆယ့္ႏွစ္သစ္ခန္႔ရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ ေလးဆူကို ဌာပနာျပီးမွ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ေဒ၀ါနံပိယတိႆမင္းၾကီး၏ ရာဇပလႅင္ေပၚတြင္ တင္ထားေလ၏။

ထိုညလြန္ေျမာက္၍ မိုးေသာက္ေသာအခါ မင္းၾကီးသည္ ရုပ္ပြားေတာ္ေလးဆူကို ဖူးျမင္ရေလလွ်င္ ပီတိေသာမနႆအရွိန္ျဖင္႔ ၀မ္းေျမာက္လွေသာေၾကာင့္ ရဟႏၲာကိုယ္ေတာ္ျမတ္မ်ားကို ေလွ်ာက္ထားပင့္ဖိတ္၍ အလွဴၾကီး ေပးျပီးလွ်င္ တစ္ပကၡ (တစ္ဆယ့္ငါးရက္) ပတ္လံုး အထူးထူးေသာ ပူေဇာ္ျခင္းတို႔ျဖင္႔ ရုပ္ပြားေတာ္မ်ားကို ပူေဇာ္ၾကေလ၏။ ဥပတိႆ ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္သည္ ရုပ္ပြားေတာ္ေလးဆူအနက္ ႏွစ္ဆူကို သကၤန္းတံုး ႏွစ္တံုးေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ တစ္ဆူကို ကၽြန္းတံုးေပၚတြင္လည္းေကာင္း၊ က်န္တစ္ဆူကို ေက်ာက္လွည္းဘီးေပၚတြင္လည္းေကာင္း တင္ျပီးလွ်င္ ဇမၺဴေကာလ သေဘၤာဆိပ္မွ "သိရိရဓာတ္ ဆံေတာ္ျမတ္တို႔ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ေတာ္မူလိုေသာ အရပ္တို႔၌ တည္ပါေစသတည္း"ဟု အဓိ႒ာန္ျပဳျပီး ပင္လယ္ျပင္သို႔ ေမွ်ာလိုက္ေလ၏။
ကၽြန္းတံုးႏွင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူမွာ (ပုသိမ္) ႏွင္႔ (ရခုိင္ျပည္နယ္)သို႔ ေရာက္ရွိသည္ဟု ဒိြဟမ်ားရွိေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ ရခိုင္ျပည္နယ္သုိ႔ ေရာက္ရွိေၾကာင္း ကိုးကားက်မ္းမ်ား မေတြ႕ရွိပါ။ ပုသိမ္ဘက္သို႔ ေရာက္ေၾကာင္းသာ ေတြ႕ရွိပါသည္။

သို႔ျဖစ္ပါ၍ ကၽြန္းတံုးႏွင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူသည္ ပုသိမ္ျမိဳ႕၏ေတာင္ဘက္ မိုင္(၆၀)ခန္႔အကြာ ငပုေတာျမိဳ႕နယ္အစြန္း ပင္လယ္ကမ္းေျခ တံငါရြာကေလးျဖစ္ေသာ ဘုန္းေတာ္ျပည့္ရြာ၏ တစ္ဘက္ကမ္း ယခုအခါ ေရျမဳပ္ေနျပီးျဖစ္ေသာ ေက်ာက္ကလပ္ၾကီး အနီးသို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ျပီး ထိုမွတစ္ဆင့္ ပုသိမ္ျမိဳ႕
ေရႊမုေ႒ာေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္ အာရုံခံတြင္ "သီဟိုဠ္ရွင္ ဘုန္းေတာ္ျပည့္" (ရုပ္ပြားေတာ္ဟူ၍လည္းေကာင္း)။
ေက်ာက္လွည္းဘီးႏွင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူမွာ က်ိဳက္ထိုျမိဳ႕သို႔ ဆိုေရာက္ခဲ့ျပီး "မွဲ႕ရွင္ေတာ္ က်ိဳက္ေပါေလာ ရုပ္ပြားေတာ္"ဟူ၍လည္းေကာင္း။

သကၤန္းတံုးျဖင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူမွာ ထား၀ယ္ျမိဳ႕သို႔ ဆိုက္ေရာက္ခဲ့ျပီး "ရွင္မ႒ီး" ရုပ္ပြားေတာ္ဟူ၍လည္းေကာင္း။

အျခား သကၤန္းတံုးတစ္တံုးျဖင္႔ ေမွ်ာလိုက္ေသာ ရုပ္ပြားေတာ္မွာ ယခုက်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင္႔ မနီးမေ၀း အလံ(၅၀)တြင္ လည္းေကာင္း ရပ္တန္႔တည္ေနေတာ္မူ၏။

က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ေက်ာက္ေဆာင္ႏွင္႔ မနီးမေ၀းတြင္ ရပ္တန္႔ေနေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ထိုျမိဳ႕သူျမိဳ႕သားမ်ား ဖူးျမင္ေတြ႕ၾကေသာအခါ ေလွႏွင့္ကူးျပီး သကၤန္းတံုးကို ၾကိဳးတပ္လ်က္ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ကုန္းေတ္ာေပၚသို႔ ၀ိုင္းဝန္းဆြဲတင္ၾကပါေသာ္လည္း မလွုပ္မရွား မၾကြမပါေတာ္မူဘဲ တည္ျမဲတိုင္း ေနရာ၌သာ တည္ေနေတာ္မူရာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕တြင္ အက်င္႔သီလ သမာဓိႏွင္႔ ျပည့္စံုေသာ မုဆိုးမတစ္ဦးသည္ ခ်ည္ခင္မွ ခ်ည္ပင္ႏွင္႔ ပကၤန္းတံုးကို ရစ္ပတ္ျပီး

"ဘုရားတပည့္ေတာ္မသည္ မွတ္မိေသာအရြယ္ ငယ္စဥ္ကပင္ ယေန႔ထက္တိုင္ ငါးပါးသီလ၌ က်ဴးလြန္ပ်က္ကြက္ျခင္း မရွိပါ၊ ထိုသစၥာမွန္က ဘုရားကိုယ္ေတာ္ျမတ္သည္ ၾကြလာေတာ္မူပါေစသတည္း"ဟု

အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ခ်ည္ပင္ကို ကိုင္လိုက္သည္ႏွင္႔ ၀တ္ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးသည္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ေနရာအနီး ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚသို႔ သာသနာေတာ္သကၠရာဇ္ ၂၃၇-ခုႏွစ္၊ နတ္ေတာ္လျပည့္ေန၌ ၾကြေရာက္စံျမန္းေတာ္မူေလသည္။ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚသို႔ ေရာက္ရွိလာေသာ ရုပ္ပြားေတာ္ ျမတ္ကို ၾကင္မိုင္းမင္း၏ သားမ်ားျဖစ္ၾကေသာ မြန္မင္းသားမ်ား တည္ထားေသာ ဧကဒသေစတီေတာ္၏
အေရွ႕မုခ္ထဲတြင္ ပင့္၍ထားေလလွ်င္ ေတာင္အရပ္ ပင္လယ္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာေတာ္လွည္႔၍ စံေနေတ္ာမူ၏။ တစ္ဖန္ အေရွ႕ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာေတာ္ လွည့္၍ထားျပန္ေသာ္ ေတာင္ဘက္သို႔ပင္ မ်က္ႏွာေတာ္မူလ်က္ ရွိျပန္၏။ ထိုေနာက္ ေတာင္ဘက္မုခ္ထဲ၌ ပင့္ေဆာင္၍ ထားမွသာ မ်က္ႏွာေတာ္ကို ဖူးျမင္ၾကရေလကုန္၏။

ဂႏၶကုဋိတိုက္ေဟာင္း မီးခ,ခံရျခင္း


သကၠရာဇ္ ၂၃၇ ခုႏွစ္၌ ပင္လယ္မွ ေမ်ာပါလာသည့္ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္သည္ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚရွိ ဧကဒသ
ေစတီေတာ္ ေတာင္ဘက္မုခ္၀၌ စံပယ္ေတာ္မူခဲ့ရာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေလေသာ္ ဧကဒသေစတီေတာ္ ပ်က္စီးယိုယြင္းသြားသျဖင္႔ ဌာပနာတိုက္ ေက်ာက္တံုးၾကီးသာ က်န္ခဲ့သည္။ ထိုေနာက္တြင္ သစ္သားဘုရားေက်ာင္းေဆာင္ၾကီး ေဆာက္လုပ္ကာ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္ကို ထိုေက်ာင္းေဆာင္ၾကီးအတြင္း ကိုးကြယ္ထားၾကသည္။ သကၠရာဇ္ ၁၂၈၈ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္ လဆုတ္ (၁၁)ရက္ေန႔ည ၁၁နာရီတြင္ ဘုရားမီး ပူေဇာ္ရာမွ မီးခ,ျခင္း ခံရသျဖင္႔ ေက်ာင္းေဆာင္ျပာႆ   ဒ္ၾကီးမ်ား ပ်က္စီးသြားေလသည္။

ထိုေနာက္ ၀ံႆ   ႏုေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးခ်စ္လွုိင္ ၾကီးမႉး၍ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ရွိ ေစတနာရွင္ လုပ္သားျပည္သူမ်ား ပူးေပါင္းကာ အုတ္ဂႏၶကုဋီတိုက္၊ ေက်ာင္းျပာႆ   ဒ္ၾကီးမ်ားကို အသစ္တစ္ဖန္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းခဲ့ၾကသည္။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးႏွင့္ ရုပ္ပြားေတာ္
၁၂၈၈ ခုႏွစ္၊ သီတင္းကၽြတ္လျပည့္ေက်ာ္ ၁၁ ရက္ ည ၁၁နာရီတြင္ ဘုရားေက်ာင္းေတ္ာၾကီးကို ဆီမီးထြန္းညွိရာမွ မီးခ,ျခင္း ခံခဲ့ရျပီးေနာက္ ၀ံႆ   ႏုေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးခ်စ္လွိုင္ႏွင့္ ေဂါပကအဖြဲ႕ ဥကၠ႒ ဦးၾကာလွိုင္တို႔ ဦးစီးျပီး အသစ္ျပန္လည္ တည္ေဆာက္ထားေသာ ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးျဖစ္သည္။ မူလ ေက်ာက္ေဆာင္ေပၚ၌ ရုပ္ပြားေတာ္ျမတ္တို႔ကို ဌာပနာ၍ ေက်ာက္အုတ္မ်ားျဖင္႔ အသစ္ျပန္လည္တည္ေဆာက္ထားျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ ေျမျပင္မွ ေပ(၂၀)ေက်ာ္ ျမင့္ေသာ ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ မူလရုပ္ပြားေတာ္ ကိုယ္စားေတာ္တစ္ဆူကို နဂါးပါးပ်ဥ္းမိုး၍ တည္ထားျပီး နံေဘးပတ္လည္တြင္ ရုပ္ပြားေတာ္ ၾကီးငယ္ အဆူ(၂၀)၀န္းရံထုလုပ္ထားသည္။ တုိင္ၾကီးေလးတိုင္ အလယ္ရွိ ပလႅင္ၾကီးထိပ္၌ ကိုယ္စားေတာ္ ရုပ္ပြားေတာ္ အဆူ(၂၀) ၀န္းရံထားသည္။ တိုင္ၾကီးေလးတိုင္ အရင္း၌ ေလးဆူ(သစၥာေလးပါး)၊ အလယ္ပလႅင္ၾကီးေအာက္ေျခ ပတ္လည္တြင္ ရုပ္ပြားေတာ္ရွစ္ဆူကို မဂ္ဂင္ရွစ္ပါး၊ (နဂါးပါးပ်ဥ္းေအာက္ရွိ ရုပ္ပြားေတာ္တစ္ဆူအပါအ၀င္) ၉-ဆူကို ဂုဏ္ေတာ္ကိုးပါးေပါင္း(၂၁)ဆူ ရွိေလသည္။

ေက်ာင္းေတာ္ၾကီး အေရွ႕ေတာင္ေထာင့္ အတြင္းရွိ နံရံေဘးတြင္ ဉာဏ္ေတာ္(၇)ေပရွိ ရုပ္ပြားေတာ္ၾကီးတစ္ဆူ ရွိေလသည္။ ယင္းကို လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း(၅၀)ေက်ာ္မွ ဘုရားဒကာၾကီး ဦးေရႊေသာင္က ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းထားေၾကာင္း သိရသည္။ဂႏၶဋီတိုက္ေတာ္ၾကီးမွာ အုတ္၊ အဂၤေတမ်ားျဖင္႔ အခုိင္အခံ့ တည္ေဆာက္ထားျပီး အတြင္းနံရံအျပည့္ မွန္စီေရႊခ်ထားလ်က္ရွိျပီး အတြင္းတိုင္ၾကီး (၇)လံုးကိုလည္း ေရႊပိန္းအျပည့္
ခ်ထားပါသည္။

တိုင္(၇)လံုး၏ ဒကာမ်ားမွာ ပလႅင္ေတာ္၏ ပတ္လည္ရွိ အေရွ႕ေတာင္ဘက္တိုင္၏ ဒါယကာမွာ တံခြန္တိုင္ သူၾကီးအသင္းစု ျဖစ္သည္။

အေနာက္ေတာင္တိုင္၏ ဒါယကာမွာ ဦးေမာင္ေမာင္-ေဒၚေဒြးျဖဴတို႔ျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္၏ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ေန ဦးၾကာရိုး-ေဒၚသဲေမတို႔ ျဖစ္သည္။

ပလႅင္ေတာ္၏ အျပင္ဘက္ရွိ အေရွ႕ဘက္တိုင္ၾကီး၏ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ေန ဦးေငြခိုင္-ေဒၚသန္းႏွစ္ မိသားစုျဖစ္သည္။ အေရွ႕ေျမာက္ဘက္တိုင္ၾကီး၏ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီ

ဒီစၾတိတ္၊ ေညာင္၀ိုင္းရြာေန ေဒၚၾကင္ဥႏွင့္ သားသမီးမ်ားျဖစ္သည္။ ေျမာက္တိုင္ ဒါယကာမွာ က်ိဳကၡမီ ဒီစၾတိတ္ ေညာင္၀ိုင္းရြာေန ဦးေမာင္ကေလး-ေဒၚပိုးဥ သားသမီးမ်ား ျဖစ္သည္။

ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးႏွင့္ဆက္၍ အေနာက္ဘက္တြင္ ဘုရားဖူး ဥပုသ္သည္မ်ား ညဥ္အိပ္ညဥ႔္ေန ဘုရား၀တ္ျပဳႏိုင္ရန္ အေဆာင္သစ္ကို ၁၉၆၀ ခုႏွစ္၌ ေဆာက္လုပ္ျပီး ေျမာက္ဘက္တြင္ ဆက္၍ မီးဖိုေဆာင္ႏွင့္ မီးစက္ေဆာင္တို႔ ရွိသည္။ ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီး၏ အမိုးမွာ သြပ္ျဖစ္ျပီး ဘံုေတာ္အဆင့္ဆင့္ျဖင့္ အဆန္းတၾကယ္ ေဆာက္လုပ္ထားျပီး အခ်င္း(၇)ေပ၊ အျမင့္(၂၆)ေပခြဲရွိေသာ ထီးေတာ္ၾကီးကို တင္လွဴဆက္ကပ္ခဲ့ၾကသည္။ ၄င္းထီးေတာ္ရွိ မူလငွက္ျမတ္နားေတာ္ကို မသမာသူတို႔က ခိုးယူသြားသျဖင္႔ စိန္ဖူးေတာ္ႏွင္႔ ငွက္ျမတ္နားေတာ္တို႔ကို ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၌ အသစ္တစ္ဖန္ ျပန္လည္ျပဳလုပ္ျပီး စိန္(၆)လံုး၊ ျမ(၁)လံုး ပတၱျမား (၂၁၇)လံုး၊ နီလာ(၂၀၆)လံုး၊ ေက်ာက္မ်ိဳးစံု(၆၅၇၅)လံုးကို စိန္ဖူးေတာ္တြင္ ထည့္သြင္းဌာပနာထားေတာ္မူခဲ့ေလသည္။

အထက္ေဖာ္ျပပါ ထီးေတာ္ၾကီးသည္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာျမင့္ျပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေကာဇာ၁၃၅၄ခုႏွစ္၊ တပို႔တြဲလဆန္း(၈)ရက္၊ ခရစ္ ၁၉၉၃ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီ(၁၀)ရက္ စေနေန႕ မြန္းလြဲ ၂နာရီ ၂၆မိနစ္ ၂၆စကၠန္႔တြင္ အထက္ေတာ္မွေအာက္သို႔ ပင္ေဆာင္္၍ ေရလယ္ဆံေတာ္ရွင္ ဂႏၶကုဋီတိုက္အနီး သီးျခားအေဆာင္ ေဆာက္လုပ္၍ အပူေဇာ္ခံထားပါသည္။

*စစ္ကဲေတာ္မင္း ေမာင္ေနာ္ ေရးသားစီရင္ေသာ "မြန္ရာဇ၀င္ႏွင္႔ ေစတီေတာ္ သမိုင္းေပါင္းခ်ဳပ္" စာအုပ္တြင္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠရာဇ္ ၁၁၁ ခုႏွစ္၌ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူစဥ္ က်ိဳကၡမီေတာင္၌ ေနေသာ ရေသ့သည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ေရာက္ျပီး ျမတ္စြာဘုရားအား လာေရာက္ဖူးေျမာ္ရာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ က်ိဳကၡမီေတာင္ ရေသ့အား ဆံေတာ္တစ္ဆူကို ေပးသနားေတာ္မူသည္။ ရေသ့သည္ က်ိဳကၡမီေတာင္သို႔ ဆံေတာ္ ယူေဆာင္လာျပီး ယင္းက်ိဳကၡမီေတာင္၌ပင္ (ယခု က်ိဳကၡမီ အေရွ႕ဘက္ရွိ ေတာင္၀ိုင္းေတာင္(၀ါ) ဆင္ေတာင္တစ္ေနရာတြင္ ျဖစ္ဟန္ရွိသည္) တပည့္ ဒါယကာမ်ားႏွင့္ တိုင္ပင္၍ ေစတီေတာ္တစ္ဆူ၌ ဌာပနာျပီး တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေၾကာင္း ျပဆိုသည္။ ဘုရားေစတီ၏ ဘြဲ႕ေတာ္မွာ မြန္ဘာသာျဖင္႔ (က်ာဟမီ) ေခၚျပီး ျမန္မာလို ေမွ်ာ္ၾကည့္ဘုရားျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။*


*၁။ ေမွ်ာ္ၾကည့္ဘုရားဟု ေခၚဆိုရျခင္းမွာ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသုိ႔ မၾကြေရာက္မီ က်ိဳကၡမီေတာင္သို႔ ဦးစြာေရာက္ရွိခဲ့ျပီး က်ိဳကၡမီေတာင္ေန အစိရဂဟ ရေသ့အား ဆံေတာ္တစ္ဆူေပးသနားမည့္အေၾကာင္း ဗ်ာဒိတ္ေပးသြားရာ ရေသ့လည္း ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ကို ရႏိုးရႏိုးျဖင္႔ ေစာင့္ေမွ်ာ္လ်က္ရွိေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားသည္ သု၀ဏၰဘုမၼိသုိ႔ ေရာက္ေတာ္မူကာလ က်ိဳကၡမီရေသ့သည္ ျမတ္စြာဘုရားအား သြားေရာက္ဖူးေျမာ္ ကန္ေတာ့ေသာအခါမွ ဆံေတာ္ကို ေပးသနားျခင္း ခံရသည္ဟု မြန္သမိုင္းေဟာင္းမ်ားက ဆိုသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ယင္းေစတီကို ေမွ်ာ္လင့္ဘုရားဟု ေခၚဆိုၾကဟန္ ရွိေလသည္။

# ထား၀ယ္ျမိဳ႕တြင္ ကိန္း၀ပ္စံပယ္ေတာ္မူေနေသာ ၄င္း၏ေနာင္ေတာ္ ရုပ္ပြားေတာ္ကို ေမွ်ာ္လ်က္ စံေတာ္မူျခင္း ျဖစ္သည္ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။

# ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း အတြဲ(၂) စာမ်က္ႏွာ (၇၂)တြင္ မီးခ,ျခင္းခံရသည့္ႏွစ္မွာ ၁၂၈၇ ခုႏွစ္ ျဖစ္သည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။

ထီးေတာ္သစ္တင္ ဆက္ကပ္လွဴပြဲ


သာသနာ ၂၅၃၆၊ ေကာဇာ၁၃၅၄ခုႏွစ္၊ တေပါင္းလဆန္း(၁၃)ရက္၊ ေသာၾကာေန႕၊ ျမန္မာနာရီ နံနက္(၄)ခ်က္တီး ၇နာရီ၊ ၀-ပါဒ္၊ ၅-ဗီဇနာ၊ စက္နာရီ နံနက္(၈)နာရီ (၅၀)မိနစ္၊ လက္စီးနကၡတ္၊ အာသာ၀တီ၊ လက္စီးန၀င္း၊ ျပိႆ   န၀င္း၊ စန္းစီးနကၡတ္၊ ဖုသွ်နကၡတ္၊ စန္းစီးန၀င္း၊ သႎႎန၀င္းႏွင့္ယွဥ္၍ ထီးေတာ္ၾကီး ပထမဘံုဆင့္၊ ဒုတိယဘံုဆင့္၊ တတိယဘံုဆင့္ ဆက္ကပ္၍ တေပါင္းလဆန္း (၁၄)ရက္ေန႔တြင္ ထီးေတာ္ၾကီး စတုတၳဘံုဆင့္၊ ပဥၥမဘံုဆင့္၊ ဆ႒မဘံုဆင့္ ဆက္ကပ္ျပီး တေပါင္းလျပည့္ေန႕၊ တနဂၤေႏြေန႔ နံနက္(၁၀)နာရီ (၁၂)မိနစ္၊ (၁၂)စကၠန္႕ အခ်ိန္တြင္ က်န္ထီးေတာ္ ဘံုဆင့္မ်ားႏွင့္တကြ ငွက္ျမတ္နားေတာ္၊ စိန္ဖူးေတာ္ၾကီးပါ အျပီးသတ္ ဆက္ကပ္လွဴဒါန္းပူေဇာ္ခဲ့ပါသည္။

ငွက္ျမတ္နားေတာ္ၾကီးမွာ အလ်ား ၂-ေပ၊ ၄-လက္မ။ အနံဗ်က္အက်ယ္ ၁၁-လက္မ၊ အလယ္ေျပာင္းရိုး အျမင္႔ ၁၄-ေပခြဲရွိျပီး (၆၉)ရတီနွင္႔ (၆၇)ရတီရွိေသာ ပတၱျမားလံုးေခ်ာၾကီး(၂)လံုးအပါအ၀င္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ိဳးစံု (၇၈၇)လံုး မြမ္းမံ ျခယ္လွယ္ထားသည္။
စိန္ဖူးေတာ္ၾကီး၏ လံုးပတ္ေတာ္မွာ ၁၈-လက္မ၊ စိန္ဖူးေတာ္၏ ၾကာပတ္ခံမွာ ၉-လက္မခြဲ၊ စိန္ဖူးေတာ္ အရိုးခံအျမင္႔ ၁၇-လက္မခြဲရွိျပီး ငွက္ေပ်ာဖူးသ႑ာန္ (၄၃၂)ရတီ စိန္တစ္လံုး အပါအ၀င္ ေက်ာက္မ်ိဳးစံု မြမ္းမံျခယ္လွယ္ထား၍ စိန္ဖူးေတာ္ထဲတြင္ န၀ရတ္ေက်ာက္ အျခား အဖိုးတန္ ေက်ာက္မ်က္ရတနာမ်ား ေျမာက္ျမားစြာ ထည့္သြင္း ဌာပနာထားသည္။ စိန္ဖူးေတာ္ႏွင့္ ငွက္ျမတ္နားေတာ္တို႔၏ ေရႊအေလးခ်ိန္ေပါင္းမွာ ၁၅၅ က်ပ္၊ ရွစ္ပဲ၊ ၁ ေရႊး ရွိပါသည္။

က်ိဳကၡမီေရလယ္ဘုရားၾကီး၏ ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးေပၚသို႔ အမ်ိဳးသမီး မိန္းမမ်ား တက္ေရာက္ဖူးေျမာ္ၾကည္ညိဳခြင့္ကို တားျမစ္ရျခင္းအေၾကာင္းမ်ား
၁။ သံုးလူ႕ထြဋ္ထား သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရားသည္ သကၠရာဇ္ (၁၁၁)ခုႏွစ္တြင္ ရာမညေဒသ သု၀ဏၰဘုမၼိသို႔ ၾကြေရာက္ေတာ္မူရာတြင္ ယခု က်ိဳကၡမီေရဘယ္ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတည္ထားရာ ေက်ာက္ေဆာင္ဘက္၌ ကိုယ္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ ၾကြေရာက္ျပီး ေခတၱမွ် ေန႔သန္႕စင္လ်က္ သီတင္းသံုးေတာ္မူခဲ့သျဖင္႔ ထူးျခားျမင္႔ျမတ္ေသာ ေနရာေတာ္ျဖစ္ျခင္း။

၂။ ထိုသို႔ ေနေတာ္မူစဥ္ ျမတ္စြာဘုရားသည္ ၾကင္မိွုင္းျမိဳ႕မင္းသား ႏွစ္က်ိပ္ႏွင္႔ ကပၸိႏၷရေသ့တုိ႔အား ဆံေတာ္ (၁၁)ဆူစီကို ေပးသနားေတာ္မူခဲ့ရာ ယခု ဘုရားေက်ာင္းေတာ္ၾကီးတည္ရာ ေက်ာက္ေဆာင္ၾကီးထဲတြင္ ေကာင္းမြန္စြာ ထည့္သြင္း ဌာပနာ၍ ဉာဏ္ေတာ္ (၁၈)ေတာင္၊ ဖိနပ္ေတာ္ (၁၅)ေတာင္ ရွိေသာ (ဧကာဒသ) နာမေတာ္ရွိ ေစတီေတာ္ တစ္ဆူကို တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ၾကေသာ ေနရာျဖစ္ျခင္း။

၃။ သကၠရာဇ္ (၂၃၇)ခုတြင္ သီဟိုဠ္ကၽြန္းမွ ေဒ၀ါနံ ပိယတိႆ   မင္းႏွင္႔ ဥပတိႆ   ရဟႏၲာအရွင္ျမတ္တို႔သည္ သိၾကာမင္း ဖန္ဆင္း ဆက္သအပ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္ ႏွစ္ဆူစီပါေသာ စႏၵကူးသား ရုပ္ပြားေတာ္ (၄)ဆူကို ျမတ္စြာဘုရား၏ ဓာတ္ေတာ္ေမြေတာ္မ်ား ကိန္း၀ပ္စံပယ္ရာ အရပ္ဌာနတို႔၌ တည္ပါေစသတည္းဟု အဓိ႒ာန္ျပဳ၍ ေရဇလာေၾကာတြင္ ေမ်ာလိုက္ရာ တစ္ဆူမွာ ယခု ေရလယ္ဘုရာၾကီး၏အနီး ေရာက္လာျပီး ၄င္း ရုပ္ပြားေတာ္ကို ပင့္ေဆာင္ကာ ဧကာဒသေစတီေတာ္ရွိေတာင္ဘက္မုဒ္၀တြင္ ၾကြျမန္းစံပယ္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း။

၄။ဧကာဒသေစတီေတာ္ႏွင္႔ စႏၵကူး ရုပ္ပြားေတာ္တို႔သည္ ႏွစ္ပရိေစၦဒ ၾကာေညာင္းလာေသာအခါ ေနလရာသီဥတုဒဏ္တို႔ေၾကာင့္ မျမဲေသာ သေဘာအရ တစ္စတစ္စ ပ်က္စီးခဲ့ရာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ဓာတ္ေတာ္ ကိန္း၀ပ္ရာ ေက်ာက္ေဆာင္ၾကီးငံု၍ ေနာင္လာေနာက္သားတုိ႔ ဂႏၶကုဋီတိုက္ေတာ္ၾကီး၊ ထိုမွ အုတ္ဂႏၶကုဋီတိုက္ေတာ္ၾကီးတို႔ကို တည္ထားေဆာက္လုပ္ခဲ့ရာ ယင္း ဂႏၶကုဋီတိုက္ေတာ္ၾကီးသည္ ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္မ်ား ကိန္းေအာင္းရာ ေစတီေတာ္ၾကီးသဖြယ္ ျဖစ္ေတာ္မူျခင္း။

၅။ ဤေလာကတြင္ ေစတီတည္၍ ကိုးကြယ္ထိုက္ေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ ေလးမ်ိဳးရွိ၏။ (၁) ဗုဒၶျမတ္စြာ (၂) ပေစၥကဗုဒၶါ၊ (၃) အရိယာ ျဖစ္ျပီးေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ ရဟန္းေတာ္သာ၀က၊ (၄) စၾကာမင္းတို႔ျဖစ္၏ ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ပင္ကိုယ္ကပင္ လူနတ္ ျဗဟၼာ သတၱ၀ါမ်ား၏ ေလးစားရုိေသ ကိုးကြယ္ရာျဖစ္၍  ေစတီေတာ္ကို ဖူးျမင္ရေသာအခါ ၾကည္ညိဳစိတ္ျဖင္႔ ရိုေသျမတ္ႏိုး ရွိခိုးပူေဇာ္ၾကသူမ်ားတို႔သည္ ေသလြန္ေသာအခါ နတ္ျပည္သို႔ ေရာက္ႏိုင္၏ဟု ျမတ္စြာဘုရားသည္ သုတ္မဟာ၀ဂၢ မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္တြင္ ေဟာေတာ္မူသည္။ ယခု ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးအား ေက်ာက္ေဆာင္၌ ဌာပနာတိုက္အတြင္း သီတင္းသံုး စံပယ္ေတာ္မူေနေသာ ဆံေတာ္ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို ရုိေသျမတ္ႏိုးစြာ ပူေဇာ္ ကန္ေတာ့ႏိုင္ၾကမွသာ နတ္ရြာလားေၾကာင္း ေကာင္းျမတ္ေသာ ကုသိုလ္တရား ပြားမ်ားႏိုင္ၾကမည္ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ဘုရားဆုပန္ မင္းေယာက်္ားမ်ား မဟုတ္ေသာ အမ်ိဳးသမီး (မိန္းမမ်ားက ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးေပၚတက္ေရာက္ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ျခင္း ျပဳပါလွ်င္ ေအာက္ေက်ာက္ေဆာင္ထဲရွိ သဗၺညဳျမတ္စြာဘုရား၏ ဆံေတာ္ဓာတ္ေတာ္မ်ားကို မရိုေသ မေလးစားရာ ေရာက္သြားမည္ျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင္႔ အမ်ိဳးသမီး(မိန္းမ)မ်ားအဖို႕ အပါယ္လားေၾကာင္း ဒုစရိုက္မ်ား မက်ဴးလြန္မိေစရန္ ေကာင္းျမတ္ေသာ ေစတနာျဖင္႔ ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးေပၚသို႔ မတက္မိရန္ တားျမစ့္ရျခင္း။

၆။ ဤ ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးေပၚသို႔ အမ်ိဳးသမိး(မိန္းမ) မ်ားသည္ သိ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း တက္မိပါက ဓာတ္ေတာ္ ေမြေတာ္မ်ားကို ေစာင့္ေရွာက္ေနၾကသည့္ သမၼာေဒ၀ နတ္ေကာင္း နတ္ျမတ္မ်ားက လူအမ်ား အသိတရား ရေစရန္ အလို႔ငွာ အခါမဟုတ္ မိုးၾကီးေလၾကီးမ်ားက်ေရာက္ေစျခင္း၊ တက္ေရာက္သူမ်ားအား ေဘးဥပါဒ္အႏၲရာယ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးႏွင္႔ ၾကံဳေတြ႕ေစျခင္းမ်ားကို ဘုရားဖူးမ်ားက မ်က္၀ါးထင္ထင္ ေတြ႕ျမင္ေနရျခင္း။
အထက္ေဖာ္ျပပါ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဂႏၶကုဋီတိုက္ၾကီးေပၚသို႔ အမ်ိဳးသမီးမ်ား တက္ေရာက္ျခင္းမျပဳရန္ ေဂါပကအဖြဲ႕မွ တားျမစ္ထားရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သတိေပး ႏွိဳးေဆာ္ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္လင္းႏိုင္ဦး ငယ္စဥ္အရြယ္ မွတ္မိတဲ့အခ်ိန္ကစတုန္းက ေယာက်္ားေဆာင္ဘုရား ေလွကားထစ္မ်ားအေပၚသို႔ မိန္းခေလးတစ္ေယာက္(သူမက စိတ္သိပ္မမွန္ေနတဲ့သူ)က သံုးထစ္ေလာက္ပဲရွိဦးမယ္ထင္တယ္ သူမ တက္လိုက္မိေလသည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ မိုးေတြ အုတ္မွုိင္းလာျပီး ေလၾကီးမိုးၾကီးေတြ တိုက္ပါေတာ့သည္။ ျဖစ္ရပ္မွန္ပါ။ ခုႏွစ္၊ရက္ေတြကို မမွန္မိေတာ့ဘူး။

Ref:"က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ဘုရားၾကီးသမိုင္းစာအုပ္မွ
ေက်ာင္းဆရာမ မသန္႕ဇင္ဦး(က်ိဳကၡမီျမိဳ႕သူ)အကူအညီျဖင္႔ စာျပန္ရိုက္ေဖာ္ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


စာျပန္ရိုက္ေဖာ္ျပသူ - By Blog's Administrator

စာအုပ္ကို ေဒါင္းေလာ့ယူရန္ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ ေရလယ္ဘုရားၾကီးသမိုင္း
ဖုုန္းမွာ .pdf စာအုပ္ကို ဖတ္လို႔မရရင္ Play store မွာ Adobe reader ကို ရွာျပီး Install လုပ္လိုက္ပါေနာ္
ျပီးရင္ ေစာေစာက ဆြဲထားတဲ့ စာအုပ္ကို ဖြင့္ဖတ္လို႔ ရပါျပီး
အဆင္ေျပၾကပါေစ
က်ိဳကၡမီသား လင္းႏိုင္ဦး
Ads go here

Comments

မြန္ျပည္နယ္ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕မွ ေႏြးေထြးစြာ ၾကိဳဆိုပါ၏

Archive

Labels

၀ါဆို ၀ါေခါင္ apk COVID-19 ရောဂါအကြောင်း ကဆုန္လ ကြယ္လြန္သူ ကုေဋၾကြယ္ဧည့္ေဂဟာ က်န္းမာေရး က်ိဳကၡမီပြဲေတာ္မ်ား က်ိဳကၡမီျမိဳ႕ က်ိဳကၡမီျမိဳ႕သတင္း က်ိဳကၡမီရွုခင္းသာ စာသင္ေက်ာင္း စားေသာက္ဆိုင္ ေစ်းဆိုင္ စီးပြားေရး စုေပါင္းအလွဴ ဆိုက္ကားဂိတ္ တည္းခိုခန္း တန္ခူးလ တန္ေဆာင္မုန္းလ တပို႔တြဲလ တရား တေပါင္းလ ဓမၼစကူလ္းသင္တန္း နတ္ေတာ္လ နယုန္လ ပညာေရး ပြည်သူ့ဆေးရုံး ကျိုက္ခမီမြို့ ဖုန္းနံပါတ္ ၾကက္ေျခနီ ဗုဒၶဘာသာလုပ္ရွားမွဳ ဘုိးဘြားမ်ား မန္းရတနာနာေရး မန္းရတနာအသင္း မိုးေလ၀သ ျပာသိုလ ျဖဴစင္ႏွလံုးသား ရုပ္ပြားေတာ္၄ဆူ လစဥ္စာရင္းရွင္းတမ္း လစဥ္ရွင္းတမ္း လမ်ား လုပ္ငန္းစဥ္(၁) လုပ္ငန္းစဥ္(၂) လုပ္ငန္းစဥ္(၃) လုပ္ရွားမွုသတင္း သီတင္းကၽြတ္လ သုႆ န္ေရရည္ အမတဒါနအဖြဲ႕ အသင္း အသင္း၏ရည္ရြယ္ခ်က္ အသင္းဓါတ္ပံု အားကစား အာဇာနည္ေန႔ အေရးေပၚ ေဂါပကအဖြဲ႕ ေတာ္သလင္းလ ေဒသဖြ႕ံျဖိဳးေရး

Contact Form

Send